Portfolio Loulou Beavers

Portfolio Loulou Beavers

Hoe ben je begonnen met fotografie? 

Mijn allereerste reis naar Afrika zal zo’n 25-30 jaar geleden zijn geweest. Ik wist toen nog niks van fotografie. Met een Minolta spiegelreflex, een Voigtlander 100-300 lens en 10 rolletjes van 36 foto’s heb ik een reis naar Kenia gedaan. Eenmaal thuis zijn de volgeschoten rolletjes naar het Kruidvat gebracht en na een weekje zag ik ze dan. Eén ding werd mij gelijk duidelijk, Frans Lanting deed dat beduidend beter dan ik;-). Daar is de wens ontstaan om beter te gaan zijn in fotografie.  In het beter gaan zijn vond ik in eerste instantie niet veel houvast, de lokale fotografiezaak was erg behouden, zelfs op mijn zoektocht naar een betere lens werd gezegd ‘maar meisje, dat is wel net zo duur als een auto'.  De wens om beter te gaan fotograferen bleef dus lang bestaan. Met de komst van internet vond ik veel makkelijk antwoord op mijn vragen. 

Waarom speciaal natuurfotografie? 

Natuur heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven, in mijn jeugd al. Wij woonden tegenover het Spanderswoud. En ik groeide op in het huis waar mijn oom zijn jeugd heeft gehad. Er was nog veel van hem in dat huis: balein van een walvis, ijsbeerschedel, schedels van vogeltjes en opgezette vogels. Ook zijn verhalen van zijn onderzoek op Groenland hebben mij uitermate gefascineerd als kind. De gebruiksvoorwerpen die hij mee had genomen van de Inuits lieten mij dromen van mensen ver weg. Dat zit er nog steeds in, ik wil weg, ver weg en de natuur in. 

Wat zijn voor jou de belangrijkste factoren om tot een geslaagde foto te komen? 

Als alles samenkomt, en je op het moment van afdrukken al weet dat de foto mooi gaat zijn. Licht, kleur, vorm, onderwerp, moment.   

Game of Thrones   

Starry night   

Wat is jouw mooiste fotomoment ooit? 

Dat vind ik een lastige vraag om te beantwoorden, ik ben in de bevoorrechte positie dat fotografie mijn “werk’ is. Dat brengt mij op veel plaatsen en in veel momenten. Er zijn een aantal momenten die mij ook achteraf nog steeds kippenvel bezorgen. In Namibië kun je de “living desert tour “ doen, een aanrader! Dan wel met de organisatie die dat als eerste is gaan doen, buiten dat het hun idee ooit is geweest, doen zij enorm goed werk op het gebied van educatie en onderzoek. Jouw geboekte tour draagt daar aan bij, dat alleen al is een mooie gedachte. In de woestijn leven allerlei prachtige dieren en diertjes, hoog op mijn verlanglijstje stond het zien van een Palmato gecko. Een nachtdier, die overdag schuilt voor de brandende zon. Chantelle, een topgids en enorm leuk mens, heeft dat diertje gevonden. De kleuren en het feit dat het dier enigszins transparant is, is zo mooi om te zien.   

Palmato gecko   

En andere bijzonder momenten zijn voor mij het zien van dieren, terwijl je zelf ook in de natuur staat. Dus niet vanuit een schuilhut of auto, maar met twee voeten op de aarde. Natuur zoals natuur is, waarin wij als mens ook thuis horen. Om die reden ga ik heel graag naar Yellowstone ( in de winter) en Mana Pools, een nationaal park in Zimbabwe. Yellowstone is idioot druk bezocht, dat zegt natuurlijk ook wel wat. Maar niet in de winter, dan is er nauwelijks bezoek. Om bizons te zien in een winters landschap, zelf bedekt onder de sneeuw of rijp, is “oer”. Het spreekt mij enorm tot de verbeelding dat dieren lange winters kunnen overleven.   

Bizon   

Mana Pools ligt in het noorden van Zimbabwe. Het land staat politiek niet goed bekend, ooit was het welvarend en door de leiders als een geldautomaat leeg geplukt. Vervolgens vindt de wereldpolitiek daar ook wat van en zijn er handelsembargo’s. Dat is een politiek drukmiddel, wat geen enkel effect heeft natuurlijk. En ook dat treft de bevolking. Ik kom daar nu verschillende jaren en altijd raakt mij het onrecht dat de bevolking aangedaan wordt. Ondanks de moeilijke omstandigheden is de spirit top. Men werkt hard, is professioneel en enorm bekwaam. De beste natuurgidsen zijn hier, de opleiding om je in dit land gids te noemen is zeer, zeer degelijk. In Mana Pools werk ik dan ook altijd met gidsen, je mag daar overal de auto uit. Voor wie dat niet kent komt dat vaak wat raar of erg spannend over, terwijl wie het wel kent, weet uit ervaring  dat het juist enorm ontspannend is. En logisch ook, wij zijn onderdeel van de natuur, door onze manier van leven staan wij, ook natuurliefhebbers en fotografen, er ver van af. Letterlijk 24 uur in de natuur zijn, met alle geluiden, geuren en ontmoetingen met dieren is natuurlijk, en zo voelt het dan ook. Mijn ontmoeting met Big Vic, zo genoemd omdat hij een V uit zijn oor heeft, is voor mij gedenkwaardig. 

De wake up call in Mana Pools is ruim voordat de zon op komt, zo rond half zes. Maar ik werd wakker van geluiden van andere gasten, blijkbaar had ik de wake up call gemist. Zodra het licht is, ga je op gamedrive die uren lang duurt. Ik wilde koffie en een ontbijtkoek, dus schoot ik snel mijn kleren in en stapte snel mijn tent uit. Om direct oog in oog te staan met een olifant. Aan de grond genageld probeerde ik de situatie te beoordelen. Onderwijl dacht ik..rund..nooit..maar dan ook nooit..ga je als een blinde kip de tent uit..ik weet beter dan dat!  Maar al snel realiseerde ik me dat het deze olifant helemaal niet uitmaakte dat ik zo had gedaan en herkende ik hem aan de V vorm uit zijn oor. Big Vic dacht ik opgelucht, een zeer tolerante olifant. Dus toch gewoon tijd voor koffie.  Precies nadat de koffie op was besloot Vic de Zambezi vallei ( als ik daar toch kon wonen…) op te gaan, het licht werd beter en de omgeving was erg mooi. Nog hyper van de onbedoelde ontmoeting liep ik achter Vic aan om deze foto te maken.  

Big Vic   

Waardoor of hoe laat jij je inspireren? 

De natuur doet dat en ook het experimenteren met composities en technieken. Daaruit komen vaak erg leuke ontdekkingen, die inspireren om dat beter en verfijnder toe te passen. En Vincent Munier doet dat, voor wie hem niet kent, bekijk zijn werk maar eens. Zijn foto’s raken mij. Van hem heb ik verschillende fotoboeken, maar ook eens een lezing bijgewoond. Een leuk mens met veel liefde en respect voor de natuur. Dat is hoe ik zijn foto’s ervaar, die ontroering en verwondering die hij heeft is voelbaar. 

Wat staat er nog hoog genoteerd op je wish list? 

Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb die niet. Ik ben bepaald geen soortenjager, de natuur in al zijn facetten is erg mooi.   

Gier   

Elk   

Winter   

Suspended leaves   

Soft focus   

Heliosje   

Painted  

Meer van Loulou : https://photo-moments.nl/